Het is de nachtmerrie voor iedere voetballer: je kruisband afscheuren. Eind januari overkwam het Jill Roord. De middenvelder van Manchester City en Oranje raakte geblesseerd in de derby van Manchester. Onder anderen Oranjevrouwen Vivianne Miedema, Daniëlle van de Donk, Aniek Nouwen, Merel van Dongen en Jill Bayings gingen haar voor. Maar de 27-jarige Roord is inmiddels op de weg terug, vertelt ze aan ESPN.

“Het is een lang traject, maar vanaf het begin is alles heel smooth gegaan”, vertelt Roord. “Ik ben nu weer aan het rennen en veel op het veld, dus dat is leuk. Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten dus ik heb niet echt verwachtingen gehad. Maar ik heb nog niet echt iets gehad wat niet goed ging. De knie reageert tot nu toe overal goed op”, gaat Roord verder met een lach op haar gezicht.

Operatie onderschat

Al heeft de middenvelder het ook zwaar gehad. “Het ergste was vlak na de operatie. Die eerste paar weken kon ik helemaal niets. Dat heb ik onderschat. Mijn ouders waren er drie weken. Ik zei dat ik het daarna zelf wel weer zou redden. Dat ging dus niet goed”, blikt Roord terug. “Zo’n blessure is voor iedere voetballer een nachtmerrie. Ik heb altijd gedacht ‘als ik dat maar niet krijg’. Ik wist niet meteen dat het m’n kruisband was, toen het gebeurde. Maar ik had wel al gauw door dat de fysio’s dat dachten. Toen ik het hoorde, accepteerde ik het gewoon. De knop gaat om. Vanaf het moment dat ik geopereerd werd, had ik negen maanden om fit terug te komen. Dat is ook wel een uitdaging, iets wat ik ook wel leuk vind.”

Duels missen

Inmiddels is Roord zo’n vier maanden aan het revalideren. City zat de afgelopen maanden nog vol in de titelstrijd en speelde nog in de beker. Roord draaide tot haar blessure een sterk seizoen bij de Citizens.

De Oranjevrouwen plaatsten zich voor de halve finale van de Nations League in Spanje en maakten zich daarna op voor EK-kwalificatieduels. Roord moest het allemaal aan zich voorbij laten gaan. “In het begin had ik het besef nog niet zo dat je er zo lang uit bent. Toen had ik ook nog geen moeite om wedstrijden te kijken, maar dat kwam al best snel. Vooral bij City vond ik dat niet zo leuk. Hetzelfde geldt voor Oranje. Ik heb het natuurlijk wel gevolgd. Dat is belangrijk, het is mijn team. Ik hoopte natuurlijk dat ze zich zouden plaatsen, maar het is moeilijk.”

Al heeft de blessure ook kleine voordelen: “De druk is er even helemaal af. Dat is soms lekker. Ik kan wat vaker naar huis, dat is ook niet verkeerd. Aan de andere kant train ik juist meer dan normaal. In de zomer moet ik ook gewoon doortrainen. Maar het is ook wel fijn dat die druk er een beetje af is.”