Opinie George Lichtveld

De koude rillingen slaan mij om het lijf. Soms vraag ik mij af of ik, op deze gevorderde leeftijd begin te halllucineren en dwaalsporen begin te zien van zeer verontrustende maatschappelijke scenario’s die Curacao kunnen overkomen. Ik kan het niet goed meer volgen, ik kan mij geen enkel ander land voor de geest halen waarvan (uitgerekend!) de minister minister van Financien de grote promotor is achter een beweging om van zijn leefgemeenschap een ordinair goknest te maken.

Dit is plot dat regelrecht komt uit spy- en/of crime-novels van schrijvers zoals Ian Fleming, Len Deighton en Alistair Mc Lean, een plot die des te ongeloofwaardiger over komt nu de maatschappelijke entourage (overheid en private sektor) waarin de plot plaatsvindt, daar nauwelijks op reageert en de hoofdschurk zijn gang maar laat gaan.

Machtswellust, geldzucht, heerszucht en de zucht naar erkenning vormen in de plot de drijfsveren die de meesterboef aanzet om het eerst zo gemoedelijke- en lieflijke eiland in de Caribbean op te zadelen met een imago dat wereldwijd steeds maar weer wordt geassocieerd met hebzucht, platvloers vermaak, gulzigheid, verslaving, ruinering, geldverspilling, ongeluk, financiele rampspoed en zelfs maar al te vaak ook wordt geassocieerd met puur gangsterdom. Is dat wat wij willen voor Curacao? Die vraag dient op zijn minst gesteld, behandeld en beantwoord te worden in het Parlement, de democratie vereist dat, het volk heeft het recht om te beslissen over haar verval of haar opleving, het vaststellen van een standpunt daarover is uiterst cruciaal voor het voortbestaan van onze gemeenschap.

Curacao verdient een beleidsstandpunt of wij een gokeiland willen zijn of dat wij een ander of tegengesteld imago willen uitstralen. Ik zie in ieder geval deze regering geen verheven doelen nastreven, ik zie geen visie op het verheffen van Curacao als logistiek handelscentrum of het streven naar het ontwikkelen van dit eiland tot een centrale plek in de Caribbean die regionale politiek helpt aan te sturen, neen, van alle opties die mogelijk zijn om Curacao te herijken in het Caribisch gebied kiest men voor het meest laag bij de grondse concept, men kiest voor de ongure entourage van leeghoofdige gelukzoekers die enkel uit zijn op een ‘quick buck’.

Dit in plaats van te kiezen voor maatschappelijke concepten die Curacao bewonderend in de schijnwerpers kunnen plaatsen als een centrum voor regionale coordinatie en bundeling van krachten die de regionale geo-politiek aansturen. Wij lonken blijkbaar naar Las Vegas en niet naar Geneve, naar platvloers vermaak in plaats van naar regionale geo-politieke achtenswaardigheid.

Wij richten ons niet op het aantrekken van wetenschappers, (rechts)geleerden, trendwatchers, beroemde economen, gerenombreerde marketeers, denkers, staatslieden van formaat, gezagdragende diplomaten, die zijn allemaal niet onze doelgroep. Daarintegen juicht onze financiele magistraat de komst van pokerspelers toe, leeghoofdige simpele zielen wier hoogste levensdoel bestaat uit het middels kansspel vergaren van prijzengeld. Waar Curacao voorheen, in de personen van de heldhaftige mede-strijders Manuel Piar en Pedro Luis Brion, onder leiding van Simon bolivar, in hoge mate had meegeholpen aan de geboorte van het Pan-Amerikanisme, zien wij nu een sullige regering die, geringeloord door een op hol geslagen minister die alleenmaar de verloedering van land en regio in de hand werkt.

Griezelig onwaarachtig gewoon hoe uitgerekend een minister van Financien een pokertournament promoot (ik heb dit nog nooit meegemaakt) en wiens side-kick in deze, World Poker Tour’s ceo Adam Pliska, als de grootste verworvenheid verkondigt dat “ dit evenement een geweldige opstap zal zijn voor de uitbreiding van poker op Curacao.” Alsof wij daar op zitten te wachten. Ik hoor noch hem noch de minister echter aangeven wat voor financiele voordelen het laten plaatsvinden van pokertournamenten voor het land met zich mee brengt.

Om het nog erger te maken pochen de heren met het voornemen om het tournooi te laten “uitstrekken tot de totale gemeenschap waardoor zij kans krijgen om rechtsstreeks deel te nemen en de spanning uit de eerste hand te ervaren”. Wat wordt hiermee bedoeld? Heel curacao aan de pokertafel? Is het Ennia-debakel niet voldoende geweest om een hele bevolkingsgroep in ellende te storten? Wil onze minister van Financien, de magistraat die bij uitstek verantwoord geldbeheer zou moeten bevorderen, nu iedereen aan het pokeren zetten? Kan iemand mij uitleggen hoe deze gezagsdrager in elkaar zit?

Nadat hij reeds een puinhoop had gemaakt van het online-gambling gebeuren door het volk een rad voor de ogen te draaien dat de nieuwe wetgeving (LOK) strengere kansspelregels zal bevatten voor buitengaatse online-casino’s die opereren op een door Curacao verstrekte vergunning, blijkt hij nu ook een beleid voor inland kansspelen te ontwikkelen met pokertournooien die het land nagenoeg niets zullen opleveren en bovendien Curacao een louche imago zullen bezorgen terwijl, als grootste nadeel, de lokale bevolking wordt aangespoord om zich over te geven aan de verlokkingen van het pokerspel. In welk opzicht strekt dit beleid ten goede van Curacao of haar bevolking?

Terugkomende op het igaming beleid, daarin gaat de minister zelfs zover om een Igaming academy in het leven te roepen die welwillende bedrijven gaat onderrichten in de Igaming business dit met als doel om Curacao te transformeren in een eerste klas gokjurisdictie. Hoe fortuinlijk moeten wij ons voelen met een bewindsman die dit nobele, hoogstaande doel voor Curacao voor ogen heeft staan! Hoe verzint de man het!

Dit streven is overigens volstrekt onzinnig zolang het toezicht houdende orgaan op Curacao (Gaming control Board) niet in staat is om compliance uit te voeren op de meer dan 15.000 online casino’s die wereldwijd op een door Curacaose masterlicentiehouders afgegeven vergunning opereren. Iets dat de Gaming Control Board sedert 2019 niet in staat is gebleken te doen. Al die vergunningen zijn trouwens illegaal want de huidige wet verbiedt in duidelijke termen het doorschuiven van licenties door master-licentiehouders. Maar afgezien van dat detail, stelt de minister dat al deze online casino’s zich opnieuw moeten inschrijven om nu onbetwist gelicencieerd te worden. Om dat te kunnen bewerkstelligen dienen al deze meer dan 15.000 online casino’s gescreened te worden aan de hand van een lijst van toetsingskriteria die in de nieuwe LOK (of in een aanhangsel daarvan) staan opgenomen.

Elke lezer van dit stuk met een beetje verstand zal begrijpen dat dit niet gaat gebeuren, dit is pure voor de gekhouderij want Curacao is echt niet in staat om een toezichthoudend orgaan op te zetten dat deze enorme klus aan kan, zelfs een groot land zal niet in staat zijn om dermate veel compliance-officers te verzamelen om een workload van deze enormiteit te kunnen klaren. Dit is ook exact de reden waarom de toemalige wetgevingsjuristen het doorschuiven van vergunningen niet zagen zitten, duidelijk was toen reeds al dat de span of control onbeheersbaar breed was en dat het risico voor verantwoordelijkheidsafwenteling heel groot was.

Hierover gevraagd gaf tijdens een voorlichtingssessie de Gaming Control Board te kennen het compliancewerk te zullen outsourcen, hetgeen natuurlijk een bron zal zijn voor corruptie. De nieuwe LOK is dan ook niets meer dan oude wijn in nieuwe zakken, de belangrijkste randvoorwaarde, namelijk een gedegen toezicht op de goksector is, zoals daarin opgezet, vrijwel onmogelijk te realiseren vooral nu ook blijkt dat in het concept-ontwerp ook online casino’s die in crypto-currency handelen voor licenciering in aanmerking komen.

Curacao is het eerste land ter wereld dat crypto-casino’s licensieerbaar maakt. Met dit onmogelijk adequaat te kunnen houden toezicht en de bewuste keuze om nog meer verhulling mogelijk te maken door transacties in crypto valuta toe te laten in de online gambling industry, is de nieuwe LOK niets anders dan een nieuwe witwasroute richting de USA, Latijns-Amerika en Europa.

De LOK legaliseert de online gambling industry zonder een oplossing aan te dragen voor de niet te omvatten wereldwijde span of control die van onze toezichthoudende authoriteiten wordt verwacht. Het is dan ook niet voor niets dat de Raad van Advies op 22 augustus 2023 over de nieuwe LOK een vernietigend advies heeft uitgebracht, een advies dat kennelijk voorlopig nog niet mag worden geopenbaard.

Wat alles echter veel erger maakt is dat Curacao verkeert in een regionaal eco-systeem dat totaal vergiftigd is door drugcartels, gewapende verzetsgroepen en criminele megabandas zoals die van de ‘Tren de Aragua’ die haar tentakels heeft vanaf het zuidelijke Chile tot aan New York. Al die groepen gedijen op verholen geldstromen. Curacao verschaft met haar onbewaakbare online gamblingstruktuur pure witwas routes aan deze misdadige groepen, niet omdat wij dat zelf willen maar omdat de aard van de online gamblingstruktuur, volgens de rapporteurs van onderzoeksbureau Insight Crime, zich gewoonweg daar uitstekend voor leent. De Curacaose autoriteiten zijn door het buitenland reeds gewaarschuwd dat de Transnational Organized Crime (TOC) het eiland reeds heeft bereikt. Curacao loopt gevaar als er niets ondernomen wordt en het feit dat minister Sylvania zijn uiterste best doet om dit eiland om te toveren in een goknest helpt uiteraard ook niet mee om het eiland te beschermen.

De regering dient met razende spoed een standpunt in te nemen over het gokbeleid (buitengaats en binnenlands) van Sylvania. Mocht het dan blijken dat hij de vrije hand blijft krijgen dan kunnen burgers die terecht vrezen voor hun toekomst tenminste nog op tijd beslissen om het eiland te verlaten alvorens meegesleurd te worden in de duistere en uiterst gevaarlijke wereld van de georganiseerde misdaad.

GEORGE LICHTVELD